آرتروز یکی از شایع ترین بیماری های ارتوپدی است که تأثیرات جدی بر کیفیت زندگی افراد دارد. در این مقاله، به بررسی علائم، تشخیص و درمان آرتروز در تخصص ارتوپدی می پردازیم.

علائم آرتروز:

آرتروز به تخریب تدریجی غضروف مفاصل منجر می شود که باعث درد، سفتی و محدودیت حرکت می شود. برخی از علائم بیماران شامل موارد زیر است:

·        درد: درد در مفاصل متأثر از جمله زانو، بازو، کمر و هیپ نشان می دهد. این درد معمولاً به طور تدریجی بدتر می شود و با استفاده از مفصل تشدید می شود.

·        سفتی: مفصل متأثر احساس سفتی و گیر کردگی در حرکت می دهد.

·        تورم: ممکن است مفصل متأثر تورم و التهاب نماید.

·        محدودیت حرکت: آرتروز باعث محدودیت حرکت مفصل می شود و فعالیت های روزمره مانند پیاده روی، خم شدن و تحمل وزن را دشوار می کند.

تشخیص آرتروز:

تشخیص آرتروز معمولاً بر اساس تاریخچه بیماری، بررسی بالینی و تصویربرداری تعیین می شود. روش های تشخیصی عبارتند از:

·        تاریخچه بیماری: جمع آوری جزئیاتی در مورد علائم، شدت درد و محدودیت حرکت بیمار کمک می کند.

·        بررسی بالینی: ارزیابی فیزیکی توسط پزشک ارتوپد به منظور بررسی مفصل متأثر، تورم، سفتی و محدودیت حرکت انجام می شود.

·        تصویربرداری: استفاده از تصویربرداری مانند رادیوگرافی، رزونانس مغناطیسی (MRI) و سونوگرافی برای تشخیص و ارزیابی خطرات آرتروز استفاده می شود.

درمان آرتروز:

درمان آرتروز می تواند شامل ترکیبی از روش های غیرجراحی و جراحی باشد. درمان غیرجراحی شامل موارد زیر است:

·        تغییرات در سبک زندگی: تغییرات در وزن، فعالیت های ورزشی مناسب، استفاده از ادرمان آرتروز:

·        فیزیوتراپی: تمرینات تقویتی و درمانی توسط فیزیوتراپیست برای بهبود قدرت عضلات محیطی مفصل و افزایش محدودیت حرکت مفید است.

·        داروها: مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می تواند در کاهش درد و التهاب مفید باشد. در موارد شدیدتر، ممکن است پزشک داروهای ضدروماتیسمی تجویز کند.

·        تزریق مفصلی: تزریق مواد ضدالتهابی و محلول های ضد درد به مفصل می تواند در کاهش درد و التهاب مفید باشد. این تزریقات می توانند شامل استروئیدها و اسید هیالورونیک (HA) باشند.

در مواردی که درمان غیرجراحی نتیجه مطلوبی نداشته باشد یا بیماری در حال پیشرفت باشد، روش های جراحی ممکن است لازم باشد. برخی از روش های جراحی شامل:

1.     آرتروسکوپی: به کمک ابزارهای کوچک و دوربین، تمیز کردن مفصل از باقیمانده های تخریب شده و ترمیم غضروف ممکن است.

2.     جراحی جایگزینی مفصل: در برخی موارد، جایگزینی مفصل با مفصل مصنوعی ممکن است لازم باشد. این روش معمولاً در موارد شدید آرتروز انجام می شود.

روش‌های تسکین درد:

استفاده از روش‌های تسکین درد می‌تواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران آرتروز کمک کند. برخی از روش‌های مورد استفاده عبارتند از:

-         کمپرسیون: استفاده از باندهای فشاری یا نگهدارنده‌های مفصلی برای کاهش تورم و درد.

-         گرما و سرداعت: استفاده از کمپرس های گرم یا سرد بر روی مفصل برای کاهش درد و التهاب.

-         ماساژ: ماساژ مفاصل و عضلات می‌تواند به کاهش درد و افزایش حرکت کمک کند.

-         تکنولوژی‌های تسکین درد: استفاده از دستگاه‌های تسکین درد مانند الکتروتراپی و لیزر درمانی.

نتیجه گیری:

آرتروز به عنوان یک بیماری مزمن و پیشرونده، نیازمند تشخیص و مداخله زودهنگام است. تشخیص صحیح و درمان مناسب با همکاری پزشک ارتوپد و فیزیوتراپیست می تواند به بهبود علائم، کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کندبرچسب ها : ,